Hayat ne tuhaf değilmi . . .
Bundan bir sene önce neleri düşünüyor nelerin hayalini kuruyordum ve şimdi nasıl bakıyorum dünyaya...
İnsan her an farklı bir ruh hali içinde olabiliyor. Değişkenlik yapımızda var sanıyorum. yaşadıklarımız bizi değiştiriyor olmalı.
Mesela ben bebeğimizin varlığını öğreninceye kadar neler düşünüyor ne farklı hayaller kuruyordum. bezen ufacık şeylere üzülüyor sıkıntı üzerine sıkıntı yapıyordum...
Oysaki onun varlığını öğrendiğim anda birden bütün dünya durdu sanki. ve tekrar dönmeye başladığında onun etrafında dönmeye başladı...
Evet aynen böyle oldu.
hayallerimiz, planlarımız, umutlarımız hep onun üzerine kurulmaya başladı. Üstelik öyle birşey ki o varken hiçbirşey onun kadar kıymetli değil bunu farkettim.
Onun varlığı dünyamızı güzelleştiriyor daha da umutla bakmamızı sağlıyor hayata...
Seni kucağımıza almak için sabırsızlanıyoruz...
hayatımda hiç bu kadar çok dua ettiğimi hatırlamıyorum ama şimdi elimi her karnıma attığımda orda oldugunu biliyorum. hareketlerinle ''ben burdayım ''diyorsun ve senin için sürekli dua ediyorum...
iyiki varsın iyiki bizimlesin bebeğim...
2 yorum:
Annelik, sürekli bir ibadet halinde olmaktır. (;
öyleymiş gercekten daha doğmadan bunu anladım :)
Yorum Gönder
Değerli yorumlarınızı benimle paylaştığınız için çok mutluyum :)